Terapia czaszkowo–krzyżowa, inaczej terapia cranio–sacralna, to odłam osteopatii, często nazywany osteopatią kranialną. Cechuje ją podejście holistyczne do organizmu człowieka. Polega na delikatnej manipulacji i uciskaniu punktów w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej oraz kości krzyżowej. Terapia czaszkowo–krzyżowa jest terapią powięzi, za jej sprawą następuje rozluźnienie struktur łączno–tkankowych, których napięcie może powodować kłopoty zdrowotne, zarówno somatyczne, jak i emocjonalne. Ma bardzo szerokie spektrum oddziaływania. Stosowana jest w przypadku dysfunkcji i zaburzeń o podłożu zarówno somatycznym, jak również psychicznym. Podstawowe elementy terapii cranio sacralnej to:
    fluktuacja płynu mózgowo–rdzeniowego,
   mobilność struktur kostnych czaszki (w obrębie połączeń jakimi są szwy),
   ruch kości krzyżowej,
   mobilność ośrodkowego układu nerwowego,
   napięcie układu oponowegos.

Terapia przywraca stan równowagi organizmu, co pozwala na uwolnienie się od dotychczasowych dolegliwości natury psychosomatycznej. Wpływając na zmianę struktur łącznotkankowych oraz kostnych, pozwala poprawić ruchomość kości czaszki, zrównoważyć aktywność układu nerwowego oraz normalizować fluktuację płynu mózgowo–rdzeniowego.
Nadrzędnym celem jest przywrócenie niezachwianej równowagi fizyczno–emocjonalnej będącej definicją stanu zdrowia. Warto pamiętać, że na trwałą poprawę nie można liczyć po jednorazowej sesji. Zazwyczaj ilość spotkań z terapeutą przeprowadzającym terapię czaszkowo–krzyżową określa się indywidualnie, w zależności od problemu.

​